पंखांचा अंदाज शेवटी खरा निघाला!
वाटत होते अंबर जे; पिंजरा निघाला!
उगीच ना मी थांबवले अर्ध्यातच गाणे
त्यावेळी सूर नेमका कापरा निघाला!
ज्याने सावरले तो नव्हता कुणीच माझा
ज्याने धीर खचवला तो सोयरा निघाला
असेलही तू फुलाप्रमाणे जपले त्याला...
नवल काय पण, काटा जर बोचरा निघाला
शांतच होते, ज्या पाण्याने नाव बुडवली
मला तारले ज्याने तो भोवरा निघाला
चालवती जे देश तयांची सभा पाहिली
झाले रंजन! तसा तमाशा बरा निघाला!
शब्दांचा तर आड तसा भरलेला होता...
कसा रिता मग अर्थाचा पोहरा निघाला ?
No comments:
Post a Comment